28 stycznia 2021

Otwarty, prostolinijny, poświęcony aż do granic fizycznego ryzyka. Pokorny i śmiały. Surowy i radosny zarazem. Wyrozumiały, skupiony. Nie wystawia się na widok publiczny, nie szuka przyjemności, kariery, a jednocześnie wielki syn Ojczyzny. Skromny lecz przedsiębiorczy. Realista, człowiek praktyczny. Ubogi a hojny. Dobroduszny a bohaterski. Pobożny i nieskrępowany. Nie znosi werbalizmu, formalizmu, nie lubi dewocji, zewnętrznego nastawienia. Stale przebywa z Bogiem w rozgardiaszu codziennych spraw. Natchniony Ewangelią, pracowity, fascynujący uczeń Pański.

Kapłan, wychowawca, pisarz, wydawca, podróżnik, propagator misji zagranicznych, założyciel instytutów zakonnych, pionier prasy katolickiej, słynny obywatel. Wybitny pedagog, twórca chrześcijańskiej szkoły zawodowej, ojciec sierot i opuszczonych chłopców, inicjator apostolstwa laikatu, człowiek Kościoła i cudotwórca, oddany całkowicie Bogu, głęboki znawca spraw ludzkich, wychowawca świętych. Wspaniała zgodność natury i łaski jako dwóch czynników zlanych w jeden zespolony program życia.

 Nie­zwy­kle oczy­tany. Zna łacinę, grekę, hebraj­ski. Zna dobrze kla­sy­ków wło­skich. Inte­re­suje się geo­gra­fią, histo­rią, naukami ści­słymi. Chce, by jego syno­wie duchowi znali wszystko jako peł­no­war­to­ściowi kapłani i wycho­wawcy. Wbrew współ­cze­snym, któ­rzy nie rozu­mieli go i kry­ty­ko­wali, wysyła swo­ich księży na uni­wer­sy­tety pań­stwowe dla stu­dio­wa­nia przedmio­tów świec­kich, aby posia­da­jąc odpo­wied­nie tytuły mogli uczyć i oddzia­ły­wać na mło­dzież.

Otwarty na rze­czy­wi­sto­ści ziem­skie, w zdo­by­wa­niu dusz dla Boga posuwa się aż do zuch­wa­ło­ści. Chce dobru dać w spo­łe­czeń­stwie hono­rowe miej­sce, uświa­do­mić, szcze­gól­nie mło­dzież, że dobro jest sil­niej­sze od zła.Ubo­ga­cony szczo­drze przez Opatrz­ność w dary cha­ry­zma­tyczne uzdra­wia śle­pych, chro­mych, nie­ule­czal­nie cho­rych, wskrze­sza umar­łego. Posiada rzadki dar bilo­ka­cji. Rozm­naża w spo­sób cudowny orze­chy, kasz­tany, chleb Eucha­ry­stii. Czyta w sumie­niach ludz­kich, prze­po­wia­da­jąc przy­szłość jed­nost­kom, Kościo­łowi, pań­stwu, swo­jej wspól­no­cie zakon­nej, prze­ko­nany o sobie, że jest tylko lichym narzę­dziem w ręku Boga:Uro­dził się 16 sierp­nia 1815 roku Bec­chi, w przy­siółku nale­żą­cym do gminy Castel­nu­ovo d’Asti, w pół­noc­nych Wło­szech, około 40 km od Turynu, dokąd zawę­druje jako kapłan, by tam zało­żyć podwa­liny pod wiel­kie dzieło chrze­ści­jań­skiego wycho­wa­nia mło­dzieży, tej naj­bar­dziej potrze­bu­ją­cej opieki: zanie­dba­nej, opusz­czo­nej, zagro­żo­nej moral­nie.

Stam­tąd dzieło jego wielką rzeką roz­leje się na cały glob ziem­ski.Jako dziecko musiał bory­kać się z ogrom­nymi trud­no­ściami i wyrze­cze­niami, nie­mal hero­icz­nymi, nie­jed­no­krot­nie pozna­jąc auten­tyczny smak głodu. W dru­gim roku życia traci ojca. Aby na sie­bie zaro­bić chwyta się roz­ma­itych zawo­dów, od parobka sta­jen­nego począw­szy, po pracę u krawca, szewca, sto­la­rza, cukier­nika. Wszystko po to, by rów­no­cze­śnie ukoń­czyć szkołę śred­nią, otwie­ra­jącą mu drogę do upra­gnio­nego kapłań­stwa. Wyszu­kał przy tym czas, by nauczyć się grać na skrzyp­cach, pia­ni­nie, orga­nach. Muzyka i śpiew znajdą w jego sys­te­mie wycho­waw­czym pocze­sne miej­sce, a doświad­cze­nie wynie­sione z prak­tyki zawo­do­wej przy­bliży mu serca wycho­wan­ków, dla któ­rych założy róż­nego typu szkoły, umoż­li­wia­jące im start w spo­kojną przy­szłość.Dziełu ewan­ge­li­za­cji mło­dzieży poświęca wszyst­kie siły, w myśl rzu­co­nego hasła: „Daj mi dusze, resztę zabierz!”, kie­ru­jąc się w dzia­ła­niu miło­ścią i sło­dy­czą św. Fran­ciszka Sale­zego, któ­rego obrał sobie za Patrona.

Chcąc mło­dych uchro­nić od zepsu­cia, chwyta za pióro, roz­wija kam­pa­nię dobrej książki, zakłada dru­kar­nie słu­żące pro­pa­gan­dzie chrze­ści­jań­skiej. Dostar­cza semi­na­riom duchow­nym setki gor­li­wych kapła­nów. Dla zba­wie­nia dusz nie lęka się żad­nych prze­szkód, żad­nych ofiar.Zaw­sze skromny, ubogi, choć sławny. Poszu­ki­wany kie­row­nik duchowy. Doradca papieży. Media­tor mię­dzy Kościo­łem a rzą­dem. Mówi słowa prawdy wiel­kim i małym, mini­strom i panu­ją­cym, prze­stęp­com i zadu­fa­nym. Rado­sny przy­ja­ciel. Mądry prze­wod­nik. Entu­zja­sta Chry­stusa i Ewan­ge­lii.

Utru­dzony ponad siły umiera ran­kiem 31 stycz­nia 1888 roku, szep­ta­jąc jesz­cze w ostat­niej chwili: „Czyńmy wszyst­kim dobrze, nie wyrzą­dzajmy krzywdy!”.Ema­nuje z księ­dza Bosko „ducho­wość pro­stej codzien­no­ści, prze­peł­niona dzia­ła­niem i roz­trop­no­ścią, odporna na zmę­cze­nie, wspa­nia­ło­myślna w dawa­niu sie­bie w kli­ma­cie rado­ści otwar­tej na hory­zonty nadziei (…) ducho­wość natchniona żywym umi­ło­wa­niem Kościoła i opro­mie­niona synow­skim duchem maryj­nym”. Jego opty­mizm i wiara zasłu­gują na szcze­gólne pod­kre­śle­nie. Urzeka auten­tyzm.Przy­po­mi­na­jąc syl­wetkę Jana Bosko Świę­tego żywimy prze­ko­na­nie, że w jego miłu­ją­cej peda­go­gii nie­je­den może odna­leźć jesz­cze dziś – a może tym bar­dziej wła­śnie dziś – bodźce skła­nia­jące do samo­re­ali­za­cji modelu tej pięk­nej oso­bo­wo­ści. Jego histo­ryczny obraz pod­suwa aspekty godne uważ­nych prze­my­śleń: szczery i pro­sty w postę­po­wa­niu, bez­po­średni w kon­tak­cie z ludźmi, bez­pre­ten­sjo­nalny w spo­so­bie bycia, święty o bar­dzo ludz­kim obli­czu.

Przy tym sta­now­czy, odważny, wytrwały w pracy, zde­cy­do­wany w dzia­ła­niu, zato­piony w Bogu. Altru­ista. Wie­rzy w siłę dobroci. Broni mło­dych przed nihi­li­zmem, ducho­wym zała­ma­niem i fru­stra­cją. Nasze poko­le­nie potrze­buje boha­te­rów na miarę księ­dza Bosko!Mówi się o nim: nie­zwy­kły nawet wśród świę­tych. Jedna z tych postaci, któ­rych nie można nie znać żyjąc w orbi­cie kato­lic­kiej kul­tury.

http://pila.salezjanie.pl/o-salezjanach/ks-bosko/

Bardzo często w kościele słyszymy słowa Chrystusa: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10, 2).

W związku z tym zdaniem utarło się przekonanie, że obowiązek głoszenia Dobrej Nowiny spoczywa na księżach, zakonnikach, siostrach zakonnych, może w ostateczności na katechetach, zadaniem pozostałych zaś jest gorliwa modlitwa o nowe i święte powołania. Jednak gdy sięgniemy do Ewangelii, zobaczymy, że Jezus kieruje zaproszenie misyjne do wszystkich wierzących. Rozpoczynając encyklikę Redemptoris missio, św. Jan Paweł II pisał: „Misja Chrystusa Odkupiciela, powierzona Kościołowi, nie została jeszcze bynajmniej wypełniona do końca. Gdy u schyłku drugiego tysiąclecia od Jego przyjścia obejmujemy spojrzeniem ludzkość, przekonujemy się, że misja Kościoła dopiero się rozpoczyna i że w jej służbie musimy zaangażować wszystkie nasze siły”.

Zanim wyruszysz

Czy to wezwanie oznacza, że powinniśmy dzisiaj spakować swoje rzeczy, zostawić swoje rodziny, swoje zajęcia, swoje zaangażowania w społeczność lokalną, aby jechać na drugi koniec świata, do kraju, który nie zna jeszcze Jezusa Chrystusa? W jaki sposób mam być misjonarzem, skoro nie ukończyłem studiów teologicznych, zajmuję się rodziną i pracą albo żyję w samotności, oddając się modlitwie czy też pokornemu znoszeniu cierpienia wynikającego z choroby lub starości? Jak zrealizować w praktyce tegoroczne hasło: „Idźcie i głoście”? Podobne pytania mogą rodzić się w sercach wielu z nas. Z pomocą przychodzi nam papież Franciszek, który wyjaśnia: „W nakazie Jezusa «Idźcie» widzimy scenariusze i ciągle nowe wyzwania ewangelizacyjnej misji Kościoła. Wszyscy członkowie Kościoła są powołani do głoszenia Ewangelii poprzez świadectwo życia”. Misjonarz nie musi opuszczać swojego kraju, ale wystarczy, że poprzez swoją autentyczną postawę będzie znakiem żywego Jezusa dla tych, których Bóg stawia mu na drodze.

Świadczyć sobą

Jako członkowie Żywego Różańca codziennie ofiarujemy przynajmniej jeden dziesiątek różańca w intencjach Kościoła, staramy się dbać o formację duchową poprzez lekturę prasy i książek katolickich, a jednocześnie żyjemy w świecie pośród swoich bliskich, znajomych, współpracowników, którzy nierzadko są daleko od Boga. Bł. Jerzy Matulewicz, odnowiciel marianów, już na początku XX w. podkreślał wyjątkową rolę osób świeckich w ewangelizacji: „Ileż dobrego mogliby zdziałać świeccy mężczyźni i kobiety! Rzecz oczywista, że najpierw należałoby ich samych pouczyć dobrze o prawdach wiary, oświecić, zapoznać z potrzebami Kościoła, zapalić świętym ogniem gorliwości, a potem zorganizowane już grupy skierować do pracy nad rozszerzaniem wiary. Mogliby oni wnieść Chrystusa nawet tam, dokąd my, kapłani, nie mamy już dostępu”. Wiele świadectw potwierdza, że Bóg wykorzystuje nasze codzienne spotkania, proste słowa, uczynki miłosierdzia, aby doprowadzić do siebie tych, którzy od Niego odeszli.

W celu dobrego wyjaśnienia, na czym ma polegać głoszenie królestwa Bożego w codzienności, trzeba przypomnieć słowa papieża Benedykta XVI z encykliki Deus caritas est: „U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie”. Uczeń Chrystusa wypełniający nakaz misyjny nie zaczyna od moralizowania i pouczania bliźniego. Oczywiście, łatwiej byłoby zwrócić uwagę drugiemu człowiekowi, że źle czyni. Jednak misja chrześcijanina polega na doprowadzeniu do spotkania z żywym Bogiem. Dopiero z tego doświadczenia bliskości i miłosierdzia wypływa decyzja o zmianie życia.

Zaangażowanie

Wspólnota Żywego Różańca jest wyjątkowym miejscem, gdzie można wypełniać zaproszenie Jezusa do misji. Po pierwsze, przez cichą i pokorną modlitwę, która ma niebagatelne znaczenie w głoszeniu Dobrej Nowiny. Warto przypomnieć wyznanie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, patronki misji katolickich: „Nie mogąc być misjonarką czynną, pragnę nią być mocą miłości i pokuty”. Ponadto codzienność dostarcza wiele okazji do spełniania uczynków miłosierdzia względem duszy i ciała, które bez wielkich słów są skutecznym narzędziem opowiadania o miłosiernym Ojcu. Pewna lekarka, która nigdy swoim pacjentom nie wspominała o Bogu, o swojej wierze, z tak wielką miłością i czułością troszczyła się o nich, że po spotkaniu jej wielu z nich – nawet ci niewierzący czy wręcz wrogo nastawieni do Boga i Kościoła – przystępowało do sakramentu pokuty i Komunii świętej. Gdy na naszej twarzy odbija się twarz Jezusa Chrystusa, a w naszych gestach i czynach można dostrzec Jego ręce, wtedy nie musimy wygłaszać pięknych słów, Bóg w swojej delikatności trafi do serc tych, którzy stoją obok nas.

W tym roku kalendarzowym będziemy wspólnie szukać odpowiedzi na następujące pytania: w jaki sposób mogę głosić w mojej rodzinie, w szkole, w pracy, w mojej chorobie czy w innych okolicznościach, w których się obecnie znajduję? Bóg pragnie nam przypominać, że wiara jest darem, a z drugiej strony jest zaproszeniem do wychwalania Boga i opowiadania o Jego wielkich dziełach innym, szczególnie tym, którzy jeszcze Go nie znają.

KS. ŁUKASZ WIŚNIEWSKI MIC - konferencja

Modlitwy z zadania na Styczen 2021

1,Modlimy się w papieskich intencjach Apostolstwa Modlitwy:

Intencja ewangelizacyjna: Braterstwo ludzkie

Aby Pan dał nam łaskę, byśmy żyli w pełnym braterstwie z braćmi i siostrami z innych religii, modląc się za siebie wzajemnie, z otwartością na wszystkich

2.. Modlmy się również w naszych intencjach:

- Rodzinom daj miłość, która pozwala przetrwać wszelkie trudności.

- Młodym pokazuj drogę i perspektywy na przyszłość.

- Dzieci otocz płaszczem swej opieki, aby nie ulegały zgorszeniu.

- otocz wszystkie nowonarodzone dzieci miłością jaką Ty otoczyłas swojego Syna

- Chroń naszą wspólnotę i ożywiaj nas łaską wiary, nadziei i mołości.

Zadania na Styczen 2021:

Na początku roku odpowiedzmy sobie na kilka fundamentalnych pytań:
- Czy dostrzegam miłość Boga i Jego wielkie dary w moim życiu?
- Czy pragnę dzielić się Bożą radością z innymi?
- Czy pragnę na miarę moich możliwości świadczyć o darmowej miłości Boga i w ten sposób stawać się misjonarzem Jezusa Chrystusa?

Przedstawiamy nagranie z otwarcia wystawy „Jan Paweł II - Papież Dialogu”, w której uczestniczyli Ambasador Andrzej Przyłębski, J.E. Nuncjusz Apostolski Nikola Eterović oraz proboszcz Polskiej Misji Katolickiej o. Marek Kędzierski. Wykład okolicznościowy wygłosił teolog dr Jörg Lüer, a oprawę muzyczną zapewnili Dominika Kościelniak oraz Szymon Jakubowski.

Wystawa składająca się z kilkunastu plansz przedstawia pontyfikat Papieża przez pryzmat jego dialogu z różnymi grupami ludzi. Pokazuje jego relacje z chorymi, biednymi, młodymi, starszymi, myślicielami, politykami, artystami, a także dyplomatami i różnymi grupami etnicznymi, na różnych kontynentach, w różnych sytuacjach. Atutem wystawy są inspirujące fragmenty z nauczania Jana Pawła II na temat dialogu.

„To jest bardzo ważna wystawa, kiedy chrześcijaństwo jest generalnie na całym świecie atakowane, także w świecie zachodnim. W mojej przemowie wspominałem co się dzieje w Hiszpanii, co się dzieje we Francji, co się ostatnio dzieje również w Polsce. Przypomnienie postaci, dorobku i przemyśleń Jana Pawła II jest ważne także w Berlinie”, stwierdził Ambasador Andrzej Przyłębski.

Wystawę nieprzypadkowo otwarto jeszcze w 2020 roku, gdyż rok ten został ogłoszony przez Sejm RP Rokiem Świętego Jana Pawła II – „naszego wielkiego rodaka zasłużonego w walce o wyzwolenie Polski spod jarzma komunizmu" – głosi uchwała Sejmu RP.

Ekspozycja została przygotowana przez Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie i można ją zobaczyć codziennie na ogrodzeniu Bazyliki św. Jana Chrzciciela w Berlinie (Lilienthalstr. 5, 10965 Berlin).

Za: „Jan Paweł II - Papież Dialogu” - wystawa w Berlinie - Polska w Niemczech - Portal Gov.pl (www.gov.pl)

W piątek, 1 stycznia, Nowy Rok 2021, Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. W Kościele, pierwszy stycznia obchodzony jest, jako Światowy Dzień Pokoju. W modlitwie różańcowej polecajmy Bogu sprawę POKOJU przez przemożne wstawiennictwo Maryi.

Msze święte: w Bazylice o godz. 10.15, 12.00 i 18.00; Karlshorst godz. 11.00; Spandau godz. 12.00 i 13.30; Wedding godz. 16.00.

Niech ten Nowy 2021 Rok będzie pełen WIARY i ZAWIERZENIA, niech pełen będzie Bożego Błogosławieństwa, niech przy nas zawsze stoi i za nami się wstawia Święta Boża Rodzicielka - Maryja!

Z modlitwą u początku Nowego Roku

życzą Wam Wasi Duszpasterze wraz ze Współpracownikami